{ARGIEF}

Ek reageer op Rethie en “gewone stadsdomine” se vrae en opmerkings:
1. Hoe begin ‘n mens die gesprek?
Jy spreek die voorveronderstellings wat geldig of ongeldig oor huisbesoek mag wees aan- my oorspronklike artikel oor huisbesoek was besoel om so-iets te wees. Die rede hoekom mense so emosioneel word oor huisbesoek dui op heelwat vooropgestelde idees- waaroor daar op ‘n verantwoordelike manier gereflekteer moet word. Dalk wil julle my bydrae verbeter- dan skep ons iets wat ander ook kan gebruik.
2. Wat is voorveronderstellings/vrae oor huisbesoek waaroor ek wonder:
a. Dit is die beste manier om ‘n verhouding tussen dominee en lidmaat te bou?
b. Wat is die soort verhouding wat oor die langtermyn ontstaan met roetine huisbesoek?
c. Moet die dominee die primere pastorale versorger vir al die lidmate in die gemeente wees.
d. Kan huisbesoek meer doen as versorging/instandhouding van ‘n lidmaat verhouding- of kan dit ook bemagtigend wees.
e. Is huisbesoek ‘n werklike behoefte of ‘n aangeleerde behoefte van lidmate?
Hoekom sal lidmate dikwels uit ons kerk na ander kere beweeg en in die nuwe kerk waar daar nie huisbesoek is nie- nooit daaroor kla nie?
3. Ek vind in beide van julle geldige vrae dat julle vertrekpunt kom vanuit die werk en taak van die dominee- hoe sal dit lyk as ons die hele saak bekyk vanuit die oogpunt van die lidmate, of nog beter in terme van die ontwikkeling van ‘n sorgkultuur in die gemeente?
4. Die oorgangsfase:
a. Dit is altyd ‘n goeie idee om ‘n gevestigde praktyk wat uitgedien geraak het te vervang met iets anders wat in die nuwe konteks meer betekenisvolle verhoudings kan stimuleer. Ons sit in gemeentes waar daar geweldig behoefte is aan verdiepte verhoudings, maar mense weet dikwels nie hoe om hierdie verhoudings te ontwikkel en instand te hou nie. Ek het by baie gemeentes geleer dat hulle met hierdie uitdagings kreatief omgaan en met wonderlike versorgingsplanne of strategie na vore kom. . Dit sal in julle gemeente ook waar wees. Hou op om te dink , of deur ander voorgeskryf te word, dat julle as dominees die eintlike versorgers in die gemeente moet wees. Rethie se idee oor verjaarsdae is ‘n voorbeeld van ‘n kreatiewe alternatief
b. enige oorgang wat nie goed deurdag en beplan is nie- is gedoem om terug te keer na die verstekposisie.
c. Voordat ek in ‘n gemeente wat gewoond is aan roetine huisbesoek sou dink daaraan om huisbesoek te vervang sou ek met ‘n proses van opleiding van beraders begin sodat daar genoeg leiers in die gemeente is om ‘n sorgkultuur te demostreer en uit te leef.
d. Luister baie goed na mense oor wat hulle versorgingsbehoeftes is- ek bedoel die werklike behoeftes en nie die aangeleerde kerklike behoeftes nie
e. Na jy dit alles gedoen het- moet jy in die gesprek Godsvrae begin vra- wat is God se roeping vir die gemeente en hoe pas die versorging- ingesluit huisbesoek- hierby in
5. Verhouding met die dominee: Die realiteit is dat julle as dominees meestal in gemeentes is waar die getalle te groot is om met al die lidmate betekenisvolle verhoudings aan te knoop-of julle “diens” almal en dit bly ‘n oppervalkkige verhouding- of julle is in wese net in “verhouding”met ‘n 20-30 mense. Gewone stadsdominee se: En vir baie lidmate gee die feit dat ons nog (probeer) huisbesoek doen, ‘n mate van troos dat die dominee darem iewers besig is. Jy is reg- maar as dit die rede is waarom ons huisbesoek doen- dan moet ons weer dink en ek bedoel saam met ons leiers dink wat ons eintlik aan die doen is.
6. Ek hoor by beide julle vrae ‘n behoefte om in julle pastoraat eintlik in ‘n nuwe verhouding met julle lidmate te tree waar hulle nie van julle afhanklik is nie maar waar julle saam met hulle groei in julle vermoe om as gemeente te sorg vir mekaar en vir die mense wat die Here oor julle pad stuur. Hoor ek reg of lees ek goed daarin? Indien wel is dit ‘n keuse- wat gaan op die langtermyn die gemeente se kapasiteit die beste bou om in die wereld die sorgsame weerlose liefde van christus 24/7 uit te leef die beste bou- ek het in my artikel probeer aantoon dat roetine huisbesoek alleen dit nie gaan doen nie! Indien ek reg is- hoekom hou ons dan daarmee aan?