{ARGIEF}

* Die teksdeel hierdie week laat by ons geen twyfel hoe mense leierskap en gesag daagliks voor God behoort uit te leef nie.
* En Salomo kies wat God wil hê. Die Deutronomistiese geskiedskrywer maak seker dat ons dit nie dalk mis nie.
Die volgende praat duidelik met my:
– Salomo maak sy keuse in die raamwerk van aanbidding; van afhanklikheid; van oorgawe aan God [3:3-4 en 3:15]. Hy gee hom algeheel aan God oor. Hy bring duisend offers! Dalk 10x10x10= 3 keer volledig! En hierdie aanbidding word progressief intens [dalk beter?] want dit vorder van die twyfelagtige ‘hoogtes’ van aanbidding to in Jerusalem in die Tabernakel.
– In hierdie gees/gesindheid van aanbidding voor God, maak Salomo ‘n lewensbelangrik keuse. Hy kies teen die destydse [en huidige] vorms van leierskap/gesagsuitvoering: Hy kies teen mag [met sy liefling bedmaat geld] en die voorspoed/vooruitgang-kultuur [Deut 17:14-20].
– Hy kies daarvoor om net ‘n nederige slaaf-kneg van God te wees. Iemand wat soos ‘n kind [afhanklik] nie weet hoe om te maak nie[3:7]. En die uitstaande geaardheid van so ‘n nederige kind-kneg, is ‘n hart/gesindheid wat luister/gehoorsaam. Dit is wat wysheid is! So ‘n Kneg van God het eintlik net een posisie voor Hom: Luister fyn wat Hy sê en voer Sy plan uit [Die ‘kneg-wees’ wysheid wat 4 keer in die gedeelte herhaal word, is omtrent heeltemal wegvertaal in die huidige vertaling].
* Maar ons moet seker maak as ons luister. Salomo kies reg, maar binne ‘n breër raamwerk in die Koningsverhaal. [3:1 en 11:1-7]. Hierdie verhaal sê: Dis een ding om reg te kies; dis ‘n ander ding om dit reg uit te voer. En dis hier waar Salomo se dubbele hart duidelik word. Om net vir God te kies, is maar net nie menslik moontlik nie. Hy kies vir God maar hy maak sy koningskap in Israel eers ook stewig vas aan die leier-moondheid van die tyd, Egipte. En hy doen dit met ‘n gerieflikheidshuwelik. En al die ander kontrak-huwelike om die koninkryk van Israel nog stewiger uit te bou, wat volg, is uiteindelik Salomo se ondergang. Mens kan nie twee harte hê nie. Ons kan nie God en Mamon-Mag dien nie. Dit lei iewers tot vernietiging! Maar ai, lewenspolisse is tog noodsaaklik. Dit hou ons onaantasbaar!
* Daar is net een Koning wat radikaal vir God, sy Vader, gekies het: Jesus Christus — God se Kneg, wat niks gedoen het as Hy nie eers by sy Vader gehoor het wat Hy moes doen nie. Hy is regtig, regtig! ons enigste HOOP.
* Die verhaal spreek hard en duidelik binne-in die markplek in; alle vorme van regering; alle vorme van gesag, ook in 2009. Miskien moet ons die fynste in die kerk begin luister. Hoe lei dominees en ander gemeente-leiers? Hoe ‘belangrik’ is dit nie om by die ringsvergaderings, wat nou weer begin plaasvind, ‘n posisie-tjie te kry nie? En wat van ons sinodale leiers en al hulle magspeletjies, veral in die moderature? Word die Here se mense regtig gedien of nie? Dominees, is ons regtig die Here se knegte, ook as ons kerkraadsvergaderings lei en opdragte uitvoer? Is ons op ‘n baie fyn manier die hond wat die stert rondswaai of nie? Is ons “managers” in die gemeentes of sien die lidmate nederige diensknegte? Staan ons name op die gemeente-kalender heel bo; uitgesonder of sommer maar onder aan die lys van kerkraadslede? Onthou mense sien dieper as wat ons dink. En wat is die resultate hiervan oor baie jare?