{ARGIEF}

 

Die ander boere knik instemmend kop. Ek hoor later die kinders kry daagliks ‘n sms, veral voordat hulle gaan skryf, om hulle te verseker dat daar iemand is wat vir hulle bid.

Toe ons huis toe stap na kerk, hoor ek dat baie min van die kinders gemeentelede is. Baie van die kinders kom uit die stad en is kinders van huise waar dit moeilik gaan. Ek verwonder my oor die natuurlike wyse waarop die gemeente liefde aan dié kinders gee in ‘n tyd wat hulle die ondersteuning van ‘n familie baie nodig het.

Die storie help my om die verhaal te onthou van ‘n ander gemeente in die Karoo. Die skool op die dorp het die afgelope 3 jaar as ek reg onthou geen druipelinge in matriek gehad nie. Baie van die kinders kom uit arbeidershuise op plase waar die ouers ongeletterd is, maar mense in die gemeente, van hulle onderwysers, sien dit as hulle roeping om die kinders spesiaal te ondersteun met ekstra klasse en handwerk projekte. ‘n Dogter van ‘n plaaswerker wie se ma oorlede is, word as ‘n kind aanvaar in die huis van die eienaar. Sy is soos ‘n suster vir die eienaar se dogter. Die twee dogters leer en speel saam. Sy wil na skool verder leer, sê sy, want leer is nie so moeilik as wat haar pa vir haar gesê et nie.

Ek verwonder my aan die kapasiteit wat daar in gemeentes opgesluit is om oor grense uit te reik en op betekenisvolle wyse ‘n verskil in ander mense se lewens te maak. Dalk steek hierdie verhale ander gemeentes se verbeeelding aan om in hulle konteks net so spontaan liefde en ondersteuning deur te gee aan kinders. Of dalk net dat hulle die stories van hoop wat daar is, sal raaksien en oorvertel.