{ARGIEF}

Die nuwe generasie ouers kan hulself op die skouer klop.
Ek haal aan en som op uit ’n onlangse skrywe van Frederick op die “Padlangs met Gemeentes” blog:

In die negentigerjare was daar ’n persepsie dat familielewe besig was om veld te verloor. Die oplossing? Tradisionele rolle van mans, vroue en kinders moes net herleef dan sou die Kaap weer Hollands wees. Dié siening was so gewild dat daar nie eintlik belangstelling was in navorsing oor die onderwerp nie. In gemeentes was die siening dat familielewe belangrik was, maar hulle het probleme ontken of dit afgeskuif op ander instansies, Hulle het ook nie raakgesien hoe die patriargale praktyke wat deur leiers bevorder is, nadelig was vir die vorming van verhoudings binne gesinne en families nie.

Hy skryf verder: Ek het die afgelope tyd tekens begin sien van ’n draai in die gety wat my baie opgewonde maak: ’n Gemeente in die Vrystaat vertel my hoe hulle junior kategese “afgeskaf” het en tuis- of familiekategese in die plek daarvan geïmplementeer het. Dit is met entoesiasme deur jong ouers begroet. Hy vertel die mooiste verhale van hoe hulle dit doen. In die verlede het verskeie gemeentes dit probeer, maar dit het nie geslaag nie.

Dit blyk dat ’n nuwe generasie ouers, die sogenaamde X-generasie (gebore tussen 1965 en 1979) die eerste generasie is waar Pa én Ma graag dinge saam met hulle kinders wil doen. Dit sluit deel wees van hulle geestelike ontwikkeling in. Marilyn Evans noem hulle die “Family first generation.”  (USA Today 12/12/2004). Roger Waite skryf in ’n onlangse artikel in The Sunday Times in London: “Found fathers nurture a family revival” (11/03/2009 p5). Hy beskryf die onverwagse wending treffend: “…even though we are now supposed to live in a ‘broken Britain” a report of the Oxford University researchers argue that for many of us, family life is likely to become more cohesive over the next 20 years.” Uit die navorsing blyk dit:
·    Nie alleen spandeer ma’s 25% meer tyd saam met hulle kinders as 20 jaar gelede nie,
·    Pa’s spandeer byna ’n derde meer tyd saam met hulle kinders as 20 jaar gelede.
·    In 1960 het gemiddeld 12% van alle families elke aand saam geëet, terwyl in 2002 20% dit doen.

Ek begin oplet wat rondom my aangaan en daar ontvou ’n nuwe wêreld voor my oë. Ek sien ouers in die kerk met hulle kindertjies (die ouer generasies verkies wel dat hulle moederskamer toe sal gaan). In my buurt gaan pa’s en ma’s gereeld saans geduldig met hulle kinders stap. Dit is duidelik dat hulle dit geniet om tyd saam met hulle kinders te spandeer. ’n Kollega vertel dat, terwyl hulle tot ’n paar jaar gelede gesukkel het om ouers by ouerskapskursusse te kry, daar nou waglyste is ten spyte daarvan dat hulle meer kursusse aanbied as voorheen.

Ek lees intussen nog goeie nuus: Marilyn Evans berig in USA Today dat generasie X en Y werknemers meer geneig is sal wees as die sogenaamde “boomer” generasie om familie bo werk te stel. The Families and Work Instituse van New York praat van ’n “generational shift” wat ten opsigte van familielewe besig is om plaas te vind. Die verandering in houding het onverwags gekom. Galinski sê: “What I hear all the time from young men is that they want to be different than their fathers, who often worked long hours. They want to be more involved in their children”s lives.” Die volgende verhaal illustreer: “Hoff, a chemist changed his work life to spend more time with his two year old son, Alexander. Hoff works at Abbott Laboroties, and until last April commuted with his wife, Elizabeth, another Abbott employee. But she often had to work late, so they didn’t see Alexander from 7a.m. to 7 p.m. Hoff’s own father, a computer programmer, had often travelled for weeks at a time. “My family is more important than work”, Hoff says. ”I got frustrated because I was missing a lot of quality time with Alex”. With his boss’s cooperation, Hoff started working a 6:30 a.m. to 3 p.m. shift so he could spend several hours with Alex before bedtime. They read, work puzzles, play baseball and just hang out. “Alex is happier now. He just glows and loves to talk about his time with daddy”, Elizabeth Hoff says.
Hier plaaslik weet ek van ouers, beide dokters, wat saam in ’n praktyk is. Hulle maak beurte om middae tuis te bly om by hulle kinders te wees.