{ARGIEF}

Opvoeding is iets wat ouers met kinders doen, maar dis ook iets wat kinders met ouers doen. Ek het die afgelope tyd baie bewus geword van my kinders wat my help met so baie goed en ek in een steil leer-kurwe is. Dit wil sê ek word ook opgevoed.

My oudste is nou 12 en ek weet nog regtig nie hoe om tieners naby te akkommodeer nie. Hy is besig om my op te voed. Vanoggend aan ontbyt-tafel het dit weer gebeur, toe ek te veel melk oor sy pap gegooi het en hy my daarop wys. Ek het myself verontskuldig en die rede daarvoor gekoppel aan ’n voorval net van te vore wat niks met die ontbyt te make het nie. Hy het toe bloot kalm vir my gesê dat dit nou niks met die saak te doen het nie en ek het baie “opgevoed” gevoel!?! Maar hy was reg en ek het geleer (gelukkig kon ek my mond hou en groter as die oomblik wees).
Die oomblik as ons besef dis ’n wedersydse verantwoordelikheid raak die las van ouerskap baie ligter en kan ons deelnemend wees.

Ek leer so baie van my kinders en dis so ’n voorreg. Ek moes net hulle amptelik die toestemming gee om vir my ook te help. Dan moet ek heeltyd werk aan my ego om dit te vat. Ek dink alle ouers moet dit probeer want dan eers kan ons die wysheid van Jesus ontvang as Hy ’n kind neem en tussen die Dissipels laat staan en vir hulle sê: “Word soos ’n kind om die koninkryk te beërwe.” Joël het jare terug dit ook gesê en Petrus het dit bevestig met sy eerste preek in Hand 2 dat die kinders en jongmense as Profete sal optree.
Ons moet dus die goeie verhoudings bou om die voorreg dit hê. Daarom moet ons met alles wat ons doen twee vrae vra: 1. Bou dit die verhouding! En as jou antwoord nee is die volgende vraag:  2. Kan die verhouding dit deurstaan (sustain) gaan die verhouding hou?

Kom bemagtig jou kind om jou te help.