{ARGIEF}

Paasfees ~ Sondag 31 Maart 2013 ~ Joh 20:1-18

Dit kan hartseer wees oor die dood van Jesus, dit kan skok wees oor die feit dat Sy liggaam nie in die graf is nie, dit kan ontsteltenis wees oor die moontlikheid dat Sy liggaam gesteel is, maar Maria herken Hom nie. Sy misgis haar en dink Hy is die tuinier. Sy kyk, maar sien nie. Moontlik ook nog omdat sy ‘n dooie liggaam verwag en nie ‘n Lewende nie. Haar “prentjie” het die werklikheid gekleur om dit vir haar verstaanbaar, bevatlik te maak.

Wie ore het om te hoor laat hulle hoor en wie oë het om te sien laat hulle sien. Christus het opgestaan!

Tog, hoe moeilik is dit nie vir ons moderne wetenskaplike mense nie. “Seeing is believing” en ons was nie daar nie. So al wat ons raaksien is dooie liggame en geweld en aardverwarming en vooroordeel en veroordeling en tuiniers en tuiniers en tuiniers.

Die opstanding is ‘n geloofswaarheid. ‘n Belydenis in en ‘n afhanklikheidsverklaring aan ‘n Drie-enige-God. Dit is om jou sekerhede wat bewys en geboek kan word, weg te gee vir ‘n lewende verhouding met die Lewende God sodat jy nie die tuinier vir Jesus aansien nie, maar in elke tuinier Jesus raaksien.

Om te glo in die opstanding van Jesus is om ook te breek met al die wetmatighede wat ons so kan vashou. Nie net die van tyd en ewigheid nie maar ook die wet-matig-hede van wettisisme en rassisme en seksisme en kapitalisme wat ons ons aanmatig en wat ons in die “graf” hou. Dit laat ons opstaan uit die mag van geld, aansien, posisie en uit die roem van Griek, Jood, slaaf, man, vrou en uit die verleiding van die eie-ek.

In Sy opstanding bied Jesus ons ‘n nuwe lewe, ‘n nuwe kyk na die lewe en na mekaar en na die werklikheid in sy volle omvang. Dan sien ek Sy sorg en liefde in die hond wat in die pad langs sy maat gaan lê wat deur ‘n motor getref is. En in die pa-voëltjie wat die wurm na die ma-voëltjie bring wat dit eers verpulp voordat sy dit in die bekkie van die kuiken voer. En in die son wat in die oggend opkom en lig maak wat die donker verdryf. En mense wat mekaar help om ‘n afgebrande hut weer op te bou. En ouers wat hulle kinders troos. En kinders wat hul ouers eer. En mense wat mekaar vergewe. En ‘n gemeente wat instandhouding verruil vir gestuurdheid. En ou muwwe reuke van ‘n toe graf wat verdring word deur die vars lug van ‘n oop graf.

Dan besef ek dat God se liefde en genade op geen beter manier gewys kan word nie, as dat Hy die dood vir die lewe geruil het nie. Ook my dood en my doodsheid.

(Kyk ook na die verhale in Stories vir die lewe, saamgestel deur Piet Naude. Die Rabbi se geskenk, p 100 en Wanneer is dit dag, p 103.)

Pierre Goosen

Preekriglyn in Argief – 1: http://communitas.co.za/wp-content/uploads/2013/03/Johannes%2020_1-18.doc

 Preekriglyn in Argief – 2: http://www.communitas.co.za/leesrooster/nt/43-Johannes/Johannes%2020_1-18.htm

 Seisoen van Luister Powerpoint: http://www.seisoenvanluister.co.za/produkte/powerpoint-en-word/kerkjaar-volgorde/kerkjaar-2012-13/files-download/718_24acce9f11dcff77e2b959fa08ba8de8