{ARGIEF}

Sondag 15 Februarie 2009

 Die preekstudie eindig met die voorstel: “Vertel die verhaal van 2 Konings 5:1-14 aan die gemeente en plaas die klem op God se teenwoordigheid (oral) in die gebeure: by die vyande van Israel sowel as by Israel.  God staan agter die sukses van die heer en waarskynlik ook agter die dogtertjie se vrymoedigheid om oor haar geloof te praat en so hulp aan die aggressor te bied.  Die verklaring deur die herstelde held (v 15) oor die enigste ware God van Israel, moet ook in fokus kom…”  Ook die ander preekvoorstelle wat bespreek word beklemtoon die beheer van God oor Israel en die wêreld (Michiel van der Merwe) en die vraag of die kerk se taak nie dalk is om die “siek” geskiedenis af te buig na die man van God en God self nie (Nicolai).

My aanvoeling is dat hierdie benadering meer vrae oproep as wat uit die preekstudie blyk.  Indien ‘n mens konstateer dat God in beheer is, is die vraag onmiddelik: Waarom lyk die wêreld dan so?  Waarom moet ‘n klein dogtertjie in slawerny weggevoer word en waarom moet weerlose mense ly onder die aggressie van magtige lande – en hoe kan sulke lande se oorwinning dan nog boonop aan die Here toegeskryf word?  Wat meer is: Wat presies is die punt van Naäman se genesing en bekering?  Naäman sluit ‘n vreemde kontrak met die Here waarin hy vra om by voorbaat vir afgodsdiens vergewe te word (vers 18).  Jy kan ook nie sê dat Naäman se bekering op die een of ander manier die Arameërs meer vreedsaam gemaak het of vir Israel enige ruskans gebring het nie – want net in die volgende hoofstuk is die Arameërs al weer op die oorlogspad en is daar van die bekeerde Naäman geen spoor nie!

Jacques Ellul skryf daarom: “Yet the really puzzling thing in the story is that finally it all seems to be to no purpose…”  Hy beklemtoon: “Historical events, then, are basically incomprensible even though historians can superficially link together causes and effects…”   Ons bely dat God die Here van die geskiedenis is – maar as ons nie die geskiedenis kan deurgrond nie, hoeveel minder kan ons eenvoudig die vinger wys en aandui waarmee presies God in die geskiedenis besig is!  Vir Ellul gaan die ondeurgrondelikheid van die menslike geskiedenis saam met die vryheid van God: vryheid om Homself te ontferm oor Naäman, ‘n mens wat as vyand van Israel en man van geweld en melaatse vir menslike gevoel buite die grense van ons meegevoel lê; die vryheid om Homself oor Naäman te ontferm op ‘n manier wat Naäman self aanvanklik as vernederend ervaar; die vryheid om gebruik te maak van wat Ellul treffend beskryf as “invisible, humble interventions” wat juis deur die magtiges van hierdie wêreld heeltemal nie begryp word nie.  (Die verwysings is na Jacques Ellul se The Politics of God and the Politics of Man, pp. 23-40).

Dit laat my as prediker nogal in die verleentheid!  Verre daarvandaan dat ek die “wissels” van die siek geskiedenis sou kon probeer afbuig na die man van God en God self, dwing die teks my tot die besef dat ek glo dat God betrokke is in ons verwarrende geskiedenis, dat ek glo in sy “invisible, humble interventions” maar dat ek sukkel om aan te toon presies waar in ons wêreld God op hierdie manier besig is; en veral sukkel om te verstaan hoekom selfs God se groot dade dikwels nie lyk asof dit werklik die soort vrug dra waarop ons hoop nie.  Ek kan maar net oorvertel sonder om heeltemal te verstaan: ‘n klein dogtertjie se woorde wat lei tot ‘n magtige man se genesing – omdat God hom wil genees.

 My vraag is of hierdie verleentheid as tweede gedagte nie dalk juis heilsaam is vir die prediker nie.  In die jongste tyd het sommige Christene met groot oortuiging die hand van God gesien in George Bush se presidensie en veral sy oorlog teen terrorisme; ander Christene glo met net soveel oortuiging dat Barak Obama God se man vir die oomblik is.  Die verwagtinge wat op Obama se skouers geplaas word, is genoeg om ‘n mens te laat duisel – al glo jy ook dat die Here sy oorwinning, soos Naäman s’n, gewil het, is die kanse goed dat dit gou sal blyk dat die nuwe president, soos die “gesiene man” en “dapper soldaat” van Aram, ook maar net ‘n brose mens is.  Dalk moet ons as predikers maar liewer in die verleentheid bly staan en nederig bely dat ook Israel dikwels nie presies verstaan waarmee die Here besig is in die wêreld nie…  Maar ook bely dat sy optrede so vry, so vreemd, so onverwags is – en dikwels so nederig en liefdevol teenoor mense wat nie by ons gewild is nie (as een van Mugabe se handlangers nou by die deursnee NG dominee kom aanklop vir voorbidding…) dat dit jou asem wegslaan.

 In Christian Century kry ek ‘n aanhaling wat my nadenke oor hierdie saak saamvat.  M Craig Barnes skryf oor die pastor as digter: “I want to suggest still another image: that of the poet. I present this not as the normative or even preferred image, but simply as another biblical description of the calling of those who have been blessed with a vision that allows them to explore and express the truth behind the reality. Poets see the despair and heartache as well as the beauty and miracle that lie just beneath the thin veneer of the ordinary, and they describe this in ways that are recognized not only in the mind, but more profoundly in the soul.” 

Die volledige teks kan gelees word by http://www.christiancentury.org/article.lasso?id=6315
Andries Cilliers

Seisoen van Luister PowerPoint

Sien verdere preeksketse