{ARGIEF}

Tydens ‘n onlangse fasiliteringsessie met ‘n Episcopal gemeente se kerkraad (“Vestry” genoem) hier in Minnesota was daar ‘n verrassende moment wat die fokus van die bepaalde gemeente se beplande proses van geloofsonderskeiding beslissend geskuif het.  Ek was gevra om ‘n sessie te fasiliteer waarin hulle wou probeer om groter duidelikheid te kry oor hoe om die gemeente te begelei in ‘n proses van geloofsonderskeiding rondom die vraag oor hoe om ‘n gestuurde (“missional”) gemeente te wees in hulle buurt en breer gemeenskap.  ‘n Verskuiwing in fokus van wat die relevante vraag is om te vra het begin met een van die kerkraadslede wat vertel het van “Grandma’s Rule” oor hoe ‘n ouer maksimum samewerking van ‘n kind kan kry.  “Grandma’s Rule” lui soos volg:

Kind:  “Kan ons in die park gaan speel?”

Ouer se outoritere reaksie:  “Nee!  Jy moet jou kamer aan die kant maak!”

Of, Ouer se afpersende reaksie:  “As jy jou kamer aan die kant maak, dan kan ons park toe gaan!”

Of, Ouer se dreigende reaksie:  “As jy nie jou kamer aan die kant kan maak nie, dan gaan ons nie park toe nie!”

Ouma (“Grandma”) se alternatiewe reaksie:  “Ja sekerlik, wanneer jy jou kamer aan die kant gemaak het, dan gaan ons park toe!”

Die betrokke kerkraadslid (‘n onderwyser van beroep) het dit agterna soos volg verwoord in verhouding tot die gemeente se vraag waarmee hulle gekonfronteer word:  “Grandma is brilliant!  Grandma’s Rule affirms that all the potential is there and is moving toward fulfillment; good things are already in progress, and we just need to step up our participation.  I would love for our question to affirm that God is already at work and that we need only to bring ourselves more fully, and with greater focus, into that work.”  Dit het uiteindelik daartoe gelei dat die kerkraad hulle “hoe”-vraag waarmee hulle die sessie begin het heeltemal verander het na ‘n “wanneer”-vraag:  “When the people of (gemeente se naam) bring together our deepest desires and our greatest gifts as we follow the Way of Jesus, what kind of future will God bring forth among us?”

Behalwe vir die eksplisiete “missional” taal waarin God as die primere, lewende, teenwoordige en aktiewe agent in hulle midde verstaan word (eerder as ‘n Deistiese Godsbeeld), en dat die gemeente gesien word as deelnemers in waarmee God alreeds besig is in die gawes van die gemeente (eerder as ‘n instrumentele kerkbegrip), is daar ‘n uiters belangrike eskatologiese dinamika wat na vore kom in die kerkraad se uiteindelike perspektief op waaroor dit eintlik gaan.  Die skuif van ‘n “hoe”-vraag na ‘n “wanneer”-vraag het hulle in staat gestel om temporeel eerder as saaklik te dink oor hulle roeping.  Die “wanneer”-vraag verskuif die fokus na “what kind of future will God bring forth among us” (soos dit aan die einde van hulle vraag gestel word).  Dit verteenwoordig ‘n betekenisvolle skuif weg van hoe ons as gemeente dinge doen na wanneer God inbreek in ons midde met Sy toekoms vir ons.  Dit skep ‘n verwagting en afwagting dat, wanneer ons gewoontes van geloofsonderskeiding kweek in gemeentes, die lewende God self deur Woord, sakrament, en Gees in ons midde kan verskyn as die fasiliteerder van ons roeping.

Jurgen Moltmann, The Church in the Power of the SpiritEk dink onwillekeurig aan die eskatologiese dimensie in die teologiese werk van iemand soos Jurgen Moltmann.  Wanneer hy oor die koninkryk van God skryf in sy boek, The Church in the Power of the Spirit, dan beskou hy “the first mediating category which must be mentioned in the messianic sphere is anticipation.”  Hy skryf dan verder hieroor:  “An anticipation is not yet a fulfilment.  But it is already the presence of the future in the conditions of history…  it is a defence against both fervent enthusiasm – ‘the kingdom of God is already present and we are already risen’ – and tragic resignation – ‘the world is unredeemed and everything is still ambivalent'” (bl.193-4).

As gestuurde gemeentes leef ons altyd in hierdie eskatologiese spanning van die moment waarin God teenwoordig en aktief is in ons midde om ons te verras, vernuwe, verander…