{ARGIEF}

Wanneer gemeentes nie bloot die objekte is van leierskap se passies, belange, en agendas nie, kan ‘n kultuur geskep word van luisterende gemeenskappe waarin daar ‘n openheid is vir mekaar se verskille van opinie, kritiek, en besware.  Dit is wat vir my so treffend is van die vroee Pinkstergemeenskap se Handelinge 6:1-7 episode, want die Handelinge 2:44 beskrywing van die eerste gemeente se “eensgesindheid” was duidelik nie ‘n romantisering van gemeenskap waarin daar nie ‘n openheid is vir “klagtes” en verskil van mening nie.  Luister is die gewoonte wat Pinkstergemeenskappe kultiveer om onderlinge verskille van mening integraal deel te maak van hul geloofsonderskeidingsprosesse.

Peter Block skryf:  “Listening is the action step that replaces defending ourselves.  Listening, understanding at a deeper level than is being expressed, is the action that creates a restorative community… This then is a key role of leadership:  get interested in people’s dissent, their doubts, and find out why this matters so much to them.  Dissent becomes commitment and accountability when we get interested in it without having to fix, explain, or answer it.” Nadat Block aandui dat daar wel “inauthentic forms of dissent” bestaan (hy verwys na “denial, rebellion, and resignation”), suggereer hy ‘n paar vrae wat die potensiaal het om ‘n openheid te skep vir “authentic dissent”:

 

  • What doubts and reservations do you have?
  • What is the no, or refusal, that you keep postponing?
  • What have you said yes to, that you no longer really mean?
  • What is a commitment or decision that you have changed your mind about?

En dan ook twee moeiliker vrae wat met diskresie hanteer moet word:

  • What forgiveness are you withholding?
  • What resentment do you hold that no one knows about?

As ons oor Pinkstervertrekke dink as plekke waar dit oor die onderskeiding van die beweging van die Gees in ons midde gaan (eerder as ons eie voorkeure, hoe sterk ookal), behoort ons nie dalk minder angstig te wees oor onderlinge verskille, en meer gefokus te wees op hoe goed ons werklik na mekaar kan luister nie?  Hoe kan ons dit beter doen?