Ons kyk na die pad om te volg as ons waardes wil vestig:
Doeltreffende kommunikasie → positiewe verhoudings → Veilige ruimte vir vestiging van waardes
Hier volg wenke van ‘n aantal ouers:
Ons kyk na die pad om te volg as ons waardes wil vestig:
Doeltreffende kommunikasie → positiewe verhoudings → Veilige ruimte vir vestiging van waardes
Hier volg wenke van ‘n aantal ouers:
As goeie verhoudings ‘n voorvereiste is vir die oordra van waardes, wat doen ons om daarby uit te kom? Die slegte nuus is dat daar nie ‘n kortpad is nie. Die goeie nuus is dat dit vir almal van ons is moontlik is. Bygesê, dit is harde werk. Dit sal boonop soms nodig wees dat ons van ou, gevestigde sienings afstand doen, om nuwe gesindhede en vaardighede te ontwikkel.
As goeie verhoudings ‘n voorvereiste is vir die oordra van waardes, wat doen ons om daarby uit te kom? Die slegte nuus is dat daar nie ‘n kortpad is nie. Die goeie nuus is dat dit vir almal van ons is moontlik is. Bygesê, dit is harde werk. Dit sal boonop soms nodig wees dat ons van ou, gevestigde sienings afstand doen, om nuwe gesindhede en vaardighede te ontwikkel.
Wanneer ouers aan die begin van ‘n POSPAR kursus gevra word om aan te dui wat hulle vir hulle kinders begeer, kom hulle sonder uitsondering daarby uit dat hulle hoop dat hulle kinders sal ontwikkel tot volwasse grootmense wat verantwoordelik is en positiewe waardes uitleef. Dit is nie ‘n nuwe versugting nie. In Dr Hain Ginott se boek “ Between Parent and Child” wat in 1956 verskyn het, skryf hy reeds daaroor. Omdat dit vir ouers so belangrik is, begin ons vandag daaroor gesels.
Wanneer ouers aan die begin van ‘n POSPAR kursus gevra word om aan te dui wat hulle vir hulle kinders begeer, kom hulle sonder uitsondering daarby uit dat hulle hoop dat hulle kinders sal ontwikkel tot volwasse grootmense wat verantwoordelik is en positiewe waardes uitleef. Dit is nie ‘n nuwe versugting nie. In Dr Hain Ginott se boek “ Between Parent and Child” wat in 1956 verskyn het, skryf hy reeds daaroor. Omdat dit vir ouers so belangrik is, begin ons vandag daaroor gesels.
As ‘n ouer se doelwit is dat sy kind sal ontwikkel tot ‘n emosioneel volwasse grootmens wat ook goeie verhoudings met mense sal hê, is hierdie ‘n gevaarlike toestand. ‘n Nors, nukkerige kind kry boonop dikwels moeilikheid in die skool en dit vererger die probleem, want hy kry teëspoed eerder as waardering en liefde van die onderwysers. Die waarheid is dat so ‘n kind meer liefde en begrip nodig het, nie minder nie. Om sy norsheid met streng dissipline te probeer aanspreek verbeter nie die situasie nie, maar vermeerder sy onderdrukte woede. Die gevaar bestaan dat so ‘n kind kwaad deur die lewe sal gaan.
Wat moet die bekommerde ouer verstaan?
Die nuwe uitbarstings, wat dikwels volg op ‘n tydperk van redelike emosionele stabiliteit, kondig egter aan dat die kind ‘n nuwe groeifase bereik het, en is nie die ou probleem wat weer opgevlam het nie. As die kind nou skielik ‘n uitbarsting het omdat hy nog wil speel of televisie kyk as dit badtyd is, of as sy weier om speelgoed op te tel omdat sy reeds besig is met iets anders, laat dit die ouers gefrustreerd en moedeloos voel. Hulle redeneer dat Jannie of Sannie darem al teen die tyd die reëls behoort te ken en gehoorsaam. Die waarheid is egter dat die weerstand en oënskynlike luiheid spruit uit ‘n magdom nuwe belangstellings en pas verworwe vaardighede. Hulle is so besig met al die nuwe dinge in hulle lewens dat daar, sover dit hulle aangaan, doodeenvoudig nie genoeg tyd is vir onbenullighede soos bad en speelgoed optel nie. Die nuwe aktiwiteite maak hulle ook moeg en daar is nie genoeg energie vir vervelige, minder aangename take nie. Kinders op hierdie stadium het, volgens hulle siening, eintlik al hulle energie nodig om ‘n magdom van nuwe, interessante sake te ondersoek. Dit sal help as ouers gedurende hierdie tyd baie kwaliteittyd saam met hulle kind deurbring en saam met hom of haar nuwe belangstellings navolg (lees weer die insetsel oor kwaliteittyd).
Wat gebeur is dat baba besig is om ‘n persoon in eie reg te word en dat hy sy eise helder en duidelik onder die aandag van sy versorgers wil bring. Hy is nou meer mobiel en nuuskierig, vol energie en is besig om die wêreld te ontdek. Sy dominante dryfveer is om te “gaan” en nie om te “stop” nie. Woede en weerstand is sy natuurlike reaksie op stoptekens. As die ouer hom teveel probeer inperk, moontlik omdat ander familielede dit verwag, kan dit wees dat die uitbarstings erger sal word gedurende die vroeë ontwikkelingsjare en dat frustrasie sal opbou wat ernstige probleme later in sy lewe kan veroorsaak.
Wat kan die ouer doen?
Veertien dae later gaan Grietjie vir die naweek by haar beste maatjie kuier. Met haar terugkoms vertel sy heel onskuldig vir haar ma dat haar maatjie se ma by hulle kerk se kermis verantwoordelik is vir ‘n “vintage” klerestalletjie. Hulle het gespeel hulle is modelle en het hulle in die klere uitgedos. Sy wys trots vir Sarie die foto’s wat hulle geneem het. Ma Sarie voel hoe die bloed in haar are stol, want dit is duidelik dat die “modelle” op die foto’s swaar grimeer is. Die stemmetjie sê vir haar Grietjie het die ooreenkoms verbreek en sy sal haar nooit weer kan vertrou nie. Sonder om verder te dink reageer Sarie woedend . Grietjie is onkant gevang: “Mamma, ons het net gespeel”. Mamma kap terug: “Maak nie saak nie, jy het nie woord gehou nie.” Grietjie hardloop huilend kamer toe en slaan die deur driftig toe. Beide voel asof dit die einde van die wêreld is.
Sarie tree verstandig op en bespreek die probleem met ‘n berader. Saam kyk hulle terug.
My gemeenskapsbetrokkenheid is beperk tot twee sake waaroor ek passievol is. Een daarvan is ‘n positiewe ouerskapkursus (POSPAR). Ek is betrokke by die kursus en die Positiewe Ouerskap Kommunitas Blog. Die ander is ‘n welsynsorganisasie vir wie ek fondse insamel. Hoewel dié aktiwiteite ligjare van mekaar verwyder is, help beide my op dieselfde manier om hoop vir die toekoms te behou: In albei gevalle word my hoop vir die toekoms gebou deur die goeie wil van die mense by wie ek betrokke is – die wil van sogenaamde X-generasie ouers (pa’s én ma’s) om nuut te dink oor hoe hulle kan bydra tot hulle kinders se groei en ontwikkeling om hulle Godgegewe potensiaal te bereik en die wil van die gemeenskap om by te dra tot die groei van weerlose mense. Lees weer die voorlaaste artikel (Daar is ‘n draai in die gety) om te sien dat diè stelling oor die generasie X ouers deur verantwoordelike navorsers gedeel word. Dit is die eerste generasie ouers wat gewillig is om te erken dat tye onherroepelik verander het en dat dit vir ouers nodig is om ‘n draai te maak om ‘n nuwe siening, paradigma, gesindheid, manier van dink (noem dit wat jy wil) te ontwikkel.