{ARGIEF}

Tussenin

Co-mission-ing: Worship of the Missional Church

Those familiar to missional church conversations are used to the fairly common practice of rooting mission in the trinitarian character of Christian theology.  As my doktorvater, Gary Simpson, frequently says,  “No Trinity, No Mission” (the title of his article in the Summer 1998 volume of Word & World).

For those less familiar to the background of this conversation, the retrieval of an integral relationship between Trinity and Mission in today’s missional ecclesiology goes back to the groundbreaking International Missionary Council at Willingen, Germany in 1952 where a trinitarian emphasis on missio Dei became the theological warrant for mission.  Behind this conference stands the impressive figure of Karl Barth who – against the liberal theological impulses of his day rooted in the individual as autonomous subject – influenced theological discussion with a return to a primary focus on the action of God.

read more

Tussen Swart Vrydag en Advent

Meeste Suid-Afrikaners is waarskynlik bewus van die Amerikaners se Thanksgiving tradisie, maar ek is nie seker hoeveel mense weet dat Thanksgiving Donderdag gevolg word deur Black Friday nie.  Black Friday verteenwoordig die amptelike opening van die seisoen vir Kersfees inkopies en winkels bied spesiale winskopies aan vir die dag.  Gevolglik staan mense tou dwarsdeur die nag en vertrap hulle mekaar om betyds by die winskopies uit te kom wanneer die winkeldeure vroegoggend op Vrydag oopmaak.  Om dit sagkens te stel… dit is ‘n verbruikeristiese kultuur in sy mees vulgere vorm. Die naam, Black Friday, het eintlik in die jare 60’s in Philadelphia ontstaan om die ontwrigting van die besige verkeer op die dag na Thanksgiving te beskryf, maar later het dit die betekenis begin aanneem van besighede wat ‘n wins maak (om “in die swart te wees”).

Dit is ironies dat Swart Vrydag tussen Thanksgiving en die begin van die Adventseisoen val.  Dit is asof dit ‘n bisarre teken is van hoe dankbaarheid gedefinieer word in ‘n verbruikeristiese kultuur… dankbaarheid gedefinieer deur die selfbevrediging van kommoditeite wat onmiddellik beskikbaar moet wees.  Dit is asof Swart Vrydag letterlik in die pad staan van ‘n dankbaarheid wat gedefinieer word deur ‘n seisoen van afwagting op wat die Here gaan doen…  ‘n Treffende beskrywing van die dilemma en uitdaging kom uit die pen van Walter Brueggemann in sy 2007 artikel (in Journal for Preachers) oor Advent: Departure and Homecoming.   Hier is ‘n aanhaling uit die begin paragrawe van die artikel:

read more

Dankbaarheid en Verwagting

Dit is vandag "Thanksgiving Day" in Amerika.  Afgesien daarvan dat ek nou nie vreeslik mal is oor kalkoen nie, is dit nogeens 'n gesekulariseerde kommersialisering van 'n gebruik wat tradisioneel eeue gelede ontstaan het as 'n godsdienstige geleentheid van...

read more

Wat is jou plan vir ons, dominee?

Ek het sedert my aankoms vier maande terug hier in die gemeente gereeld terug gedink aan ‘n moedswillige episode so twee jaar gelede toe ek gevra was om ‘n kursus in “Congregational Revitalization” aan te bied vir senior studente by Luther Seminary in St. Paul, Minnesota van wie omtrent almal die volgende jaar beroep sou word na hulle eerste gemeentes.  Een van die opdragte tydens die kursus was dat hulle in klein groepies uitgestuur was na Lutheraanse gemeentes in die omgewing om navorsing te gaan doen oor die huidige stand van die betrokke gemeente, en vir elke groepie om dan terug te kom met ‘n aanbieding oor wat hulle sou doen indien hierdie betrokke gemeente hulle die volgende jaar sou beroep met die opdrag om die gemeente te “revitalize”.

Die aanbiedings was professioneel en vindingryk, maar gegewe ‘n sterk pragmatiese kultuur, het teologiese refleksie en ‘n fokus op verhoudinge tussen mense in meeste gevalle vinnig verdwyn agter indrukwekkende lyste “strategies, events, programs, and projects”.  Nadat ek toe vir die soveelste keer na ‘n powerpoint aanbieding van instrumentele rasionaliteit (hierna wil ek graag later terugkeer in ‘n blog bydrae) moes kyk en luister, kon ek my moedswilligheid nie verder inhou nie.  Ek vra toe ‘n vraag terwyl die laaste powerpoint skyfie nog op die skerm verskyn van ‘n pragtige foto van die betrokke groep se gemeente wat hulle besoek het met ‘n lieflike grasperk rondom ‘n groot, groen boom op die voorgrond.

read more

Tussen Akademie en Gemeente

Dit het my 'n lang tyd gevat om weer aan die skryf te kom na die gejaag om my doktorale skripsie betyds klaar te kry vroeer vanjaar.  Die post-skripsie sindroom het beslis sy tol geeis.  Hoe meer 'n mens mos lees en skryf, hoe meer kom jy agter jy het...

read more

Ons Godsbeeld tussen Vrydag en Sondag

Wanneer ek verder nadink oor die ongemaklike stilte tussen Vrydag en Sondag (sien http://www.communitas.co.za/index.php/blogs/300-tussen-in/1920-tussen-vrydag-en-sondag) kom daar vir my veral drie relevante temas na vore. Ek wil suggereer dat die manier waarop...

read more

Tussen Vrydag en Sondag

Dis asof ek vanoggend (Paassondag) net nie gereed was vir die gelui van die Paasklokke en die sing van die halleluja kore nie.  Ek kan net nie wegkom van die ongemaklike stilte tussen Vrydag en Sondag nie. Ek kan nou sien dat dit 'n stilte is wat al van voor Saterdag...

read more

Florerende Gemeentes

Dis weer die tyd van die jaar om mekaar seen en voorspoed toe te wens.  Ek wonder dikwels wat seen en voorspoed ten diepste vir mense beteken?  Hoe lyk die lewe wanneer mense dink hulle floreer?  Ek wonder dit veral ook oor gemeentes wanneer ek dikwels hoor hoe gemeenteleiers en gemeentelede praat as hulle terug kyk op die afgelope jaar en hulle wense uitspreek vir die komende jaar.  Wat is die kriteria vir florerende gemeentes?  Was dit ‘n goeie jaar omdat ons erediensgetalle gegroei het?  Is ons tevrede met 2009 omdat mense se bydraes darem ten minste konstant gebly het ten spyte van moeilike ekonomiese toestande?  Is ons tevrede weens die beduidende energie vir ‘n hele aantal kern gemeentebedieninge?  Wat is die onderliggende aannames van ons wense en gebede vir ons gemeente in 2010?

Miroslav Volf het so amper twee maande gelede ‘n inspirerende praatjie gelewer by ‘n jaarlikse missional church konferensie van Luther Seminary wat ek hier in St. Paul (Minnesota) bygewoon het.  Sy titel was God, Hope, and Human Flourishing. Eers begin hy in sy praatjie met Jurgen Moltmann se onderskeiding tussen optimisme en hoop. Moltmann se futurum (optimisme) is wanneer “we survey the past and the present, extrapolate about what is likely to happen in the future, and, if the prospects are good, become optimistic.”  Maar, “hope, on the other hand, has to do with good things in the future that come to us from outside, from God; the future associated with hope – Moltmann calls it adventus – is a gift of something new.  Hoop is die fokus op God wat belowe om nuwe dinge vanuit die toekoms in ons midde te doen.

Volf gaan dan voort om ‘n baie insiggewende beskrywing te gee van die hedendaagse Westernse verstaan van human flourishing.  Hy toon veral aan hoedat hierdie verstaan sover gekom het om florering te definieer as satisfaksie of bevrediging:  “that a flourishing human life is an experientially satisfying human life.”  Dit beteken, “No satisfaction, no flourishing. Sources of satisfaction may vary, ranging from appreciation of classical music to the use of drugs, from the delights of haute cuisine to the pleasures of sadomasochistic sex, from sports to religion. What matters is not the source of satisfaction but the fact of it. What justifies an activity or a given life-style or activity is the satisfaction it generates. And when they experience satisfaction, people feel that they flourish.”

read more

Die Luisterende Simfonie van Gestuurde Advent Gemeentes

Advent breek weer ons gejaagde lewens in.  Skielik, onverwags, elke jaar hierdie tyd, uit die toekoms.  Soos die bruidegom in die nag. Dan is dit tyd om die simfonieorkes tot bedaring te bring.  Die gewone uitvoerings van die jaar te stop.  Die musiek te verdoof. 'n...

read more

Gemeentes te midde van Armoede en Materialisme

Een van my Amerikaanse kollegas hier in Minnesota wou my graag voorstel aan ‘n vriendin van hom wat oorweldig is deur die armoede wat sy in Khayelitsha en Langa ervaar het toe sy onlangs vir twee weke in die Kaap gaan kuier het.  Hy het my vooraf na haar blog verwys waar sy haar foto’s geplaas en refleksies gedeel het terwyl sy daar was (kyk gerus daarna op http://owlrainfeathers.blogspot.com/2009_02_01_archive.html – van 20 Februarie en verder terug op haar blog).  Ons nooi hulle toe oor vir ete een aand verlede naweek, want ons laat ook nooit ‘n geleentheid verby gaan om bobotie (met regte Kaapse blatjang!), geelrys-met-rosyntjies, en melktert vir poeding (wat nie van Nestle produkte gemaak is nie!) voor te sit aan mense wat dit nie ken nie (al is dit ‘n gesukkel om die speserye hier te vind soos wat ons dit in die Oriental Plaza in Johannesburg kon koop, of om die kerrie te laat smaak soos dit in die Bo-Kaap smaak!).

Die gesprek was diep, fasinerend, en uiteindelik ‘n teologiese besinning oor wat dit vir Christene beteken om vanuit bevoorregte omstandighede en te midde van ‘n materialistiese kultuur in verhouding te leef met diegene wat minder bevoorreg is en in armoede leef.  Die worsteling in ons gesprek word goed opgesom in ‘n preek wat my vriend se vriendin (haar naam is Tamie) gelewer het kort nadat sy teruggekom het uit Suid-Afrika.  Ek deel dit graag hier (al beteken dit ‘n langer blog bydrae as gewoonlik), want dit help my om weer te dink oor wat ons in gemeentes doen in die verband.  Ek is veral getref deur die impak wat die mense van Khayelitsha en Langa op hierdie Amerikaanse vrou gemaak het met hulle gasvryheid, en veral die oenskynlike geluk wat hulle vind in ‘n eenvoudige lewenstyl.  Ek het maar net weer besef dat om veel meer gaan as om bloot aan arm mense te dink as die objekte van ons welsynsprojekte, en hoe ons dikwels ons hulp aan ander as ‘n verskoning gebruik om nie verhoudings te bou waarin ons ook ‘n kans het om te verander nie.  Kan ons dalk stories deel van gewoontes en praktyke wat gemeentes in die verband kweek?

Hier is Tamie se preek:

read more