Dit is ironies dat Swart Vrydag tussen Thanksgiving en die begin van die Adventseisoen val. Dit is asof dit ‘n bisarre teken is van hoe dankbaarheid gedefinieer word in ‘n verbruikeristiese kultuur… dankbaarheid gedefinieer deur die selfbevrediging van kommoditeite wat onmiddellik beskikbaar moet wees. Dit is asof Swart Vrydag letterlik in die pad staan van ‘n dankbaarheid wat gedefinieer word deur ‘n seisoen van afwagting op wat die Here gaan doen… ‘n Treffende beskrywing van die dilemma en uitdaging kom uit die pen van Walter Brueggemann in sy 2007 artikel (in Journal for Preachers) oor Advent: Departure and Homecoming. Hier is ‘n aanhaling uit die begin paragrawe van die artikel:
Hoop se Absurde en Omgekeerde Logika
Die eerste is vanuit ‘n skaarsheidmentaliteit wat absolute kennis begeer vanuit die bewustheid van ‘n gebrek daaraan. Hierdie soort begeerte kan terug herlei word na Bybelse verhale oor Adam se val en die Toring van Babel. Dit verteenwoordig wat Kearney, in sy boek The Wake of the Imagination, na verwys as “the ‘evil drive’ (yezer hara) to be God by refashioning Yahweh in our own image.” In sy Confessions verwys Augustinus hierna as “an empty curiosity… dignified and masked by the name of learning and science… to investigate the concealed working of nature beyond our ken, which it does no good to know and which men want to know only for the sake of knowing” (soos aangehaal deur Kearney). Uiteindelik is dit ‘n hoop in wat ons kan sien eerder as Paulus se hoop in dit wat nie gesien kan word nie (Rom. 8:25). Luther het telkens gewaarsku teen hierdie soort begeerte om God te reduseer tot ‘n besitting van ons metafisiese visie (visio dei), en dat dit niks anders is nie as ‘n begeerte om te domineer en bemeester. Hoop neem die vorm aan van ons begeerte om ons beperkinge te oorkom met die mag van sekerheid.
Gemeentelike Geloofsvorming: Om te Weet of Om te Leer?
Uit die opvoedkundige wereld het daar so pas ‘n boek verskyn van John Baldacchino oor die opvoedkundige filosofie van Maxine Greene. Die titel is “Education Beyond Education: Self and the Imaginary in Maxine Greene’s Philosophy” (Peter Lang, 2009). Vir Greene beteken opvoeding baie meer as blote kennis (om te weet). Sy skryf iewers, “we are interested in education here, not in schooling”. Om te leer en om te weet verteenwoordig twee radikaal verskillende benaderings tot opvoedkunde. Die om-te-leer benadering waag dit na die ondefinieerbare ruimtes wat sekerhede en bekendhede oorskry. Baldacchino beskryf dit so: “Whenever the worlds of norm and normality are presented as valid by dint of their ‘familiar nature’, we know that this is a self-imposed assumption. We impose such worlds on each other because we are always anxious that otherwise we run the risk of having no truth, or beauty or goodness – or so they tell us. But as Greene states, we should be concerned with wide-awakeness ‘not with the glowing abstractions – the True, the Beautiful, and the Good””.
Emerging Churches: Waardering en Vrae
Ek het die afgelope week 'n klompie blog bydraes gelewer oor die aanbiedings by laas naweek se American Society for Missiology byeenkoms in Chicago rondom die tema “Emerging Churches and Other New Christian Movements in North America: The Challenge to...
Geloofsgemeenskappe as Lokus eerder as Agent van Sending
As verwysings na die rol van die Heilige Gees dalk ietwat ontbreek het in die ander drie ASM aanbiedings (sien http://www.communitas.co.za/tussenin/ vir 'n oorsig van hierdie aanbiedings), dan het Inagrace Dieterrich opgemaak daarvoor in die vierde (en laaste) ASM...
Pinkstergemeenskappe 4: ‘n Vertrek met oop vensters van moontlikhede
Gemeentes wat beweeg in die kragveld van die Gees is oop vir die inbreking van God se toekoms op enige gegewe oomblik ("God's promised and preferred future", soos Pat Keifert dikwels daarna verwys). Gemeentes is vertrekke met oop vensters waar die Duif verrassend kan...