{ARGIEF}

Ek onthou dat ‘n aantal maande gelede een van die groot banke by hulle OTM die boodskap gehad het jy geen vreemdeling moet vertrou nie! ‘n Mens verstaan waar dit vandaan kom, maar weet ook indien ons so bly dink oor vreemdelinge, dit ‘n klimaat skep waarbinne daar moeilik gasvryheid teenoor vreemdelinge getoon sal word. In jou treffende bydrae Jannie herinner jy ons daaraan dat ons identiteit nie net deur ons trandisie gedra word in christelike geloofsgemeenskappe nie, maar dat dit as ware aan ons gegee word deur die vreemdelinge in ons poorte. Deur hulle te verwelkom, met hulle in gesprek te gaan, diep na hulle te luister en by hulle te leer, ontvang ons as gemeente ‘n nuwe verstaan van ons identiteit. Indien dit nie gebeur nie, sal ons die evangelie mak maak om te pas in die sak van ons eie kultuur gemaksone. Ek het die naweek twee pragtige praktyke geleer van ‘n gemeente wat daarop ingestel is om gasvry te wees teenoor die vreemdeling. Hulle moes ‘n predikant beroep en een van die vrae wat hulle hom gevra het was: Vertel vir ons van ‘n vriend wat nie glo of aan ‘n kerk behoort nie. Hulle het ook die gewoonte om by ‘n doopgeleentheid die ouerpaar te vra om vriende uit te nooi na die doop wat nie christene is nie. So bly ‘n mens verstom hoedat daar in ‘n tyd van Zenophobia in die derde wereld en groeiende geslotenheid in die eerste wereld tog gemeentes is wat in ‘n totaal ander rigting beweeg deur hulle poorte doelbewus oop te maak- my ervaring is dat daar ‘n groeiende groep gemeentes in SA is wat dit so onder die radarskerm leer leef. ONs kan baie by hulle leer.