{ARGIEF}

Sondagaand
Ek sit op die vliegtuig terug van Harare na Johannesburg en dink diep oor my ervarings van die afgelope naweek. Ek het die honderd-jarige viering van die CCAP Harare (Church of Central Africa Presbyterian) bygewoon. ‘n Eeu gelede is die kerk gestig nadat ‘n aantal trekarbeiders uit Malawi ‘n pleidooi gerig het om bedieningshulp. ‘n Ene ds. T. B. C. Vlok van die NGK het die bediening begin, wat later voortgesit is deur o.a. ds. M.S. Daneel. Sy ou pastorie is vandag die kerk se hoofkantoor in Harare.
Die vieringe is vol toesprake en gaste uit Amerika en Malawi. Dit word by ‘n kampterrein buite Harare gehou, wat eers ‘n plaas van Bouwers was en later deur hulle aan die kerk geskenk is. Kore is volop en sing pragtig en die meeste van die ouer mans dra (ou) pakke.
Dis warm, maar die veelkleurige doeke wat spesiaal laat druk is vir die geleentheid gee kleur aan als …. en ek dink diep:
• Baie van die ou tradisies staan nog steeds net so. Die liedere se wysies is bekend.
• Die mense (soos Zimbabwe) is steeds baie arm, maar diep gelowig.
• Daar is jong en ou mense.
• Dis ‘n kerk wat ons gestig het, maar verinheems het.
• Ons gee steeds groot ondersteuning, maar mag nie meer voorskryf en dinge vir hulle doen nie.
• Hulle moet nou hul eie storie skryf!
Die 91-jarige ds. Hannes Londt (op krukke) was ook daar en vertel kosbare stories van die ou, ou jare. Ds. Kobus Minaar het gepreek en praat, soos oom Hannes, steeds vlot Chichewa. Sy teks was: 1 Kor. 3:11. Laat ons op geen ander fondamente bou as Jesus Christus nie! Sekerlik ‘n teks vir die NGK vandag!
Ek het lang gesprekke gehad met die PCUSA (Presbiteriane in VSA). Waaroor gaan hul sinodes deesdae? Oor Belhar en gays en ek leer baie…
Ek dink oor die pragtige Zimbabwe- landskap. Aan bome en grasvelde . Ek dink oor die nostalgie wat hang oor Harare. Afrika het dit weer in besit geneem, maar dit is nou ook ‘n nuwe Afrika, een vol materialisme en hebsug.
Waarheen is ons almal op pad? Die tyd sal leer. Ek wil egter hierdie pad nie sonder Christus stap nie. Al sê wie ook wat, al word ons oor en oor daarvoor vergruis.
…….’n Laaste waarskuwende woord. Ek dink iets mag dalk iewers in die nabye toekoms knak: Ekologies, sosiologies, polities, ekonomies?…. ek weet nie.
Ons wêreld het te vinnig en te vol geword… selfs ook in Zimbabwe.
Mag God ons genadig wees.